Δια λογου αποδραση

Δια λογου αποδραση

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ





Εσχάτη προδοσία                                                            
Μνημονίου αιτία

Είναι ανάγκη να μοιραστώ μαζί σου
τη ζοφερή εικόνα ενός ένδοξου
και πολύτρωτου σώματος,
που τώρα κείτεται χάμω,
άλλοτε ξακουστού…

Μήτε δόρυ το λάβωσε μήτε θεομηνία,
αλλά η νόσος η επάρατος της πλεονεξίας,
όπου ήρθε και φώλιασε στα σωθικά του
με έναν ελεεινό και επαίσχυντο σκοπό.

Στο της πατρίδας σώμα ιερό
κόλακες κάθε λογής ασελγούσαν,
κι ως άλλοτε στυγνοί και βάρβαροι οχτροί
της ιστορίας ένδοξη εικόνα αποδομούσαν.

Ίδιας φυλής
άσπλαχνα αρπαχτικά και αχρείοι
μέρους της νιότης το μέλλον
υφαρπάξαν εσαεί…

Άφρονες, άφρονες, δεσμώτες μνημονίων,
ουδέποτε στοχαστήκατε τη θεία δικαιοσύνη
και το κρίμα δια τους ιδίους απογόνους;

                                ***
 Απο την ποιητική μου συλλογή
ΑΠΛΟ -ΠΟΙΗΣΗ

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

ΕΙΚΟΣΙΟΚΤΩ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 [ΠΟΙΗΜΑ]



28η Οκτωβρίου 1940
                               
Εθνική εορτή. (κοινότυπη αναφορά)
Σημαιοστολισμός παντού.
Ημέρα  μνήμης γράφουν, ως συνήθως,
οι αρθρογράφοι.
Ιδιαίτερη η αναφορά στο φρόνημα,
στο ακμαιότατο ηθικό του Έθνους...

Εικονογραφούμε τα θυσιασμένα παλληκάρια,
                              τις αμέτρητες Μπουμπουλίνες,
                              τα πιστά υποζύγια.

Υμνολογούμε την Παναγιά, την Βέμπο

Απαξιώνουμε τον “αγά”, που μόχθησε τα μέγιστα
                   να μας “αγιάσει“,
                               τον μισαλλόδοξο Ιταλό – Γερμανό

Έως πότε  θα αντλούμε μνήμες αδικαίωτες
απ΄ το μαγγανοπήγαδο της ιστορίας,
«ανθρώπινα δικαιώματα» ψυχών
που παραμένουν
και στο επέκεινα καταπατημένα;

Θέλουν ν΄ αναστηθούν δικαιωμένοι*,
κράζουν οι χιλιάδες αδικοχαμένοι.
Παρακαταθήκη ιερά,
χρέος δυσβάσταχτο για τους απογόνους.

Έκτοτε άνθισαν δυο γενιές,
κύλησαν εξηνταπέντε και δέκα καλοκαίρια…
– λιγοστή, μια αχνή συγγνώμη –
αρκετά, basta, genug !!!

                        ***
Π. Ρωμανός

*  Επανόρθωση (Wiedergutmachung)








Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ




 





Οίκος ευγηρίας                                                         

Σε οίκο ευγηρίας, ιδιωτικού δικαίου
– διόλου ευκαταφρόνητου –
συνηγμένα τα “εξόριστα” γερόντια
ασκούνται στο να καρτερούν
τη χαρά που οξειδώθηκε.
Eικόνα λυπηρή!!

Αδήριτη η σκιά της Μοναξιάς
πάνω στα πρόσωπά τους τα βουβά,
τα βλέμματα τους τα αποστεωμένα
τα παντελώς απ΄ τον κονιορτό
των λογισμών τους καλυμμένα.
Kακόμοιρα γηρατειά!!

Σ΄ απάνεμο λιμάνι
σύρανε ένα κουφάρι
παλιό σκαρί παροπλισμένο
να αντιπαλέψει τα αγριεμένα κύματα
που προκαλούν οι αναμνήσεις
τώρα προσπαθεί…
Αχ, επαίσχυντα στερνά!!

Ποτέ τους δε στοχάστηκαν
των γηρατειών τη μέρα,
μα ούτε προσμέναν ανταπόδοση
για τη δική τους προσφορά!
Και τώρα…

στης ζωής
την ιερότερη στιγμή, το δείλι –
στάλθηκε απόγνωσης κραυγή
σε πολλούς αποδέκτες...
κυρίως  σ΄ αυτούς
που το χρέος της προσφοράς
περίτρανα βαραίνει.

                   ***

Στυλιανός Α. Πασχαλίδης